(เป็นสิ่งที่ผู้รู้ พึงรู้ได้เฉพาะตน ดังนี้ ฯ)
ขันธะโมระปะริตตัญจะ อาฏานาฏิยะ สุตตะกัง อากาเส ฉะทะนัง อาสิ เสสา ปาการะสัณฐิตา
เป็นสิ่งที่ปฏิบัติได้ และให้ผลได้ไม่จำกัดกาล เป็นสิ่งที่ควรกล่าวกับผู้อื่นว่าท่านจงมาดูเถิด
๑๑ คาบนั้นไซร้เป่าไปสู่มันมันมาหาเราเขาผูกมัดขันชะเนาะบ่ายหน้าจำเพาะสู่หัวเชือกเข้าถ้วนร้อยแปดเป่าสู่หัวเชือกเข้าลุ่ยหลุดแลนาถ้าจะลุยอัคคีเสกหมากกินดีเสกน้ำมันทา
ภาคพิเศษเปิดสามภพ..พบพระบรม โพธิสัตว์...น้อมถวายพระภูมิพล
การเรียนพระธรรมคำสอนจากปากของครูบาอาจารย์โดยตรงนี้ เรียกว่า การศึกษาระบบ “มุขปาฐะ” (จากปากสู่ปาก) การทบทวนคำสอนเก่าก่อนเรียนคำสอนใหม่เรียกว่า “การต่อหนังสือ” เมื่อทำอยู่อย่างนี้จนเป็นกิจวัตร ต่อมาจึงพัฒนากลายเป็นการสวดมนต์ และพอทำเป็นประจำจึงเรียกการสวดมนต์ว่า “การทำวัตรสวดมนต์”
ภะคะวาติ. (เป็นผู้มีความเจริญจำแนกธรรมสั่งสอนสัตว์ ดังนี้)
พระอังคุลิมาลปริตรอยู่เบื้องซ้าย พระธชัคคะสูตรอยู่เบื้องหลัง
๔๖๕.อายุจริง..หลวงปู่สรวง ออยเตรียลสลูล
เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ (นั่นแหละ สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า)
โลกะวิทู (เป็นผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง)
บทสวดพระศิวะ มหาเทพที่บันดาลพรให้ได้ทุกสิ่ง และช่วยปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย
คาถาบูชาพระ อิติปิโส บทสวดมนต์พระคาถา บทสวด มนต์พิธี
* ถ้าสวดให้คนอื่นใช้คำว่า เต สวดให้ตัวเองใช้คำว่า เม (เต แปลว่าท่าน - เม แปลว่าข้าพเจ้า)